O Banksy και το Τείχος στα κατεχόμενα

Μια από τις πιο όμορφες εικόνες που έχω από το Λονδίνο είναι να περπατάω στο Hoxton και να βλέπω τα γκράφιτι του Banksy στο πεζοδρόμιο…

Ειρωνικός (αλλά ποτέ μεταμοντέρνα, αδιάφορα κυνικός) κάνει γκράφιτι που ισοδυναμούν σε πυκνότητα ιδεών με διατριβές – και πάντα με την κατάληξη που μου αρέσει: Αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει! Καταναλωτισμός, ο σνομπισμός κάποιων ανθρώπων της τέχνης, μη βία, η ηλιθιότητα της βασιλείας, του καπιταλισμού – για μένα είναι ο πιο εύγλωττος και ακριβής εκφραστής της αμφισβήτησης αυτή τη στιγμή στην Αγγλία…

Ήξερα ότι είχε ζωγραφίσει στο παράνομο Τείχος στα Κατεχόμενα στην Παλαιστίνη – κινδυνεύοντας , καθώς οι Ισραηλινοί στρατιώτες δεν τον είχαν καθόλου καλοδεχτεί – είχαν μάλιστα ρίξει και κάποιες σφαίρες για εκφοβισμό.. Οι απόψεις του για το παράνομο αυτό τείχος είναι γνωστές – δεν είναι παρά ένα ακόμα σύμβολο κατοχής και εξουσίας, των Ισχυρών απέναντι στους Ανίσχυρους…

Και διάβασα πριν λίγες μέρες το ενδιαφέρον ποστ του Μιχάλη Μητσού για τον Marco και τον Jr από τις Βρυξέλλες που φωτογράφισαν καθημερινούς ανθρώπους από τα κατεχόμενα και το Ισραήλ με ευρυγώνιο 28αρη φακό σε αστείες γκριμάτσες και κόλλησαν τις γιγαντιαίες φωτογραφίες στο τείχος. Δηλώνουν ότι δεν τους εμπόδισε κανείς να τις κολλήσουν, και επίσης ότι δεν θέλουν να πάρουν θέση στη σύγκρουση – απλώς να υπενθυμίσουν ότι οι δύο λαοί μοιάζουν, και πρέπει να βρουν ειρηνική λύση κλπ κλπ…

Ακούγεται πολύ ανθρώπινο -

...αλλά το πρόβλημα με αυτή τη λογική είναι ότι εξισώνει το θύμα με τον θύτη –αγνοεί ότι η σύγκρουση γίνεται με ιλιγγιωδώς ασύμμετρους όρους - τόσο ηθικά όσο και στρατιωτικά και είναι ουσιαστικά ανάμεσα σε εξουσιαστή και εξουσιαζόμενο ....

Και θυμήθηκα τα γκράφιτι του Banksy που παίρνει θέση και είπα να τα ανεβάσω!

Καλημέρα!

Οι φωτογραφίες είναι απο το το site του Banksy εδώ!

Συνηθίζω αυτή την πόλη...

Περπατάω ανάμεσα στα κανάλια, στις αποβάθρες, την κοιτάω πίσω από τον φακό και σιγά-σιγά, την κάνω λίγο δική μου…

(κανάλι Singelgracht, Amsterdam 19/2/2007, 5:29 μμ)

Πάντα φωτογράφιζα όχι για να θυμάμαι, αλλά για να βλέπω: Με τους φίλους μου πάντα διαφωνούσαμε – δεν ήθελαν να τους φωτογραφίζω, και μπορούσα να καταλάβω γιατί: Για αυτούς ήταν ένας υπερβολικά εύκολος τρόπος να θυμάσαι – ποτέ πλήρης και ποτέ ακριβής … Ένας τρόπος να καταναλώνεις μέρη, ανθρώπους και στιγμές – «Ο Χ και η Υ περνάνε υπέροχα στις διακοπές τους», «ο Χ μπροστά στον πύργο του Αιφελ» - οι φωτογραφίες σαν ένας τρόπος να μεταφέρεις την ανάγκη ιδιοκτησίας σου και στις αναμνήσεις– ματ με περιθώριο 10 Χ 15 …

Αλλά για μένα ποτέ δεν ήταν έτσι: Μέσα από τις φωτογραφίες έβαζα σε τάξη τις σκέψεις μου – λάθος, έφτιαχνα τον κόσμο στα μέτρα μου – γελαστό όταν ήμουν χαρούμενος, σκοτεινό, παράξενο...Φωτογραφίζουμε πάντα με αντίθετη φορά από ότι νομίζουμε – ο φακός στοχεύει προς εμάς – όχι το είδωλο απέναντι...

Και μετά από εμάς, η φωτογραφία έχει δική της ζωή - όπως λέει ο Εμπειρίκος -«μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράσι, συνυφασμένη με την ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι» -και βγάζει τη γλώσσα στις δικές μας απόπειρες νοηματοδοσίας...

(De Rijetrkade, πίσω από Centraal Station, Amsterdam 24/2/2007, 2:17 μμ)

Και το Άμστερνταμ? Η Αλεξάνδρα είχε πεί – Ωραία πόλη, σκοτεινά νερά… Τώρα καταλαβαίνω λίγο την περιγραφή …

Πως συμβιβάζεται άραγε ένας τρόπος ζωής που σε φέρνει από τόπο σε τόπο και μια υπερβολικά ανεπτυγμένη αίσθηση νοσταλγίας? Η μήπως δεν υπάρχει καμμιά αντινομία ανάμεσα στα δύο?

(De Rijetrkade, πίσω από Centraal Station,Amsterdam 24/2/2007, 2:06 μμ)

(Station Overamstel, Amsterdam 3/3/2007, 4:33 μμ)

Μηνύματα από το κινητό που φεύγουν σε αντικοινωνικές ώρες – νομίζεις στο πουθενα – αλλά δεν απευθυνονται σε σένα – πηγαίνουν κατευθείαν στον χειμώμα του 2004, στο καλοκαίρι του 2005.. Αραγε πως στέλνεις SMS στον Γενάρη του 2006?

To μήνυμα αυτό είναι για το καλοκαίρι που θα΄ρθει!

(Ι Will Not Draw As I Am Told - Jordan, Amsterdam5/3/2007, 6:26 pm)

Οταν η ζωή αντιγράφει την τέχνη...

CNN - σήμερα
Οι αρχές της Γεωργίας, ΗΠΑ αναζητούν από την Τετάρτη (χθές) δυο νεαρές γυναίκες, πιθανώς έφηβες, που λήστεψαν ένα τμήμα τράπεζας, γελώντας καθώς απειλούσαν τον ταμία κρυμμένες πίσω από σκούρα γυαλιά.

Δείτε την Α/Μ φωτό από την κάμερα παρακολούθησης - δεν θυμίζει γαλλικό nouvelle vague - A Bout de Souffle, ή ακόμα και Bonnie and Clyde, Thelma and Louise ?
Γελούσαν :)
Καλημέρα!