Ξυπνάς ιδρωμένος, με την αίσθηση του κενού ..
αλλά δεν ήταν όνειρο , δεν υπάρχει κρεββάτι
– η πτήση είναι αληθινή και συνεχίζεται...
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην ελεύθερη πτώση και στην πτήση?
Η ίδια αίσθηση ελευθερίας, ο ίδιος αέρας που σου χαϊδεύει το μάγουλο, η ίδια γη από ψηλά...
Κάποιος είχε πει – δεν είναι τη πτώση που πρέπει να φοβάσαι, είναι το έδαφος...
Σαν μαύρο κουτί αεροπλάνου, αναλύεις τις τελευταίες μέρες, τις τελευταίες βδομάδες («σαν την στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα, αλλά προς ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση»).. πως θα μπορούσες να το είχες προβλέψει – που ήταν κρυμμένη η νομοτέλεια του?
(γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις, όπως ακριβώς με τις μεγάλες καταστροφές ότι μπορεί να ήταν τυχαίο – «δεν το χωράει το μυαλό σου», όπως με τα θαύματα, τους λιμούς, τους σεισμούς και τις θεομηνίες...)
Σε κάποια υπόγεια δεμένα, σκυλιά οσμίζονταν αυτό που θα έρχονταν και έσκουζαν τραβώντας τις αλυσίδες τους – ένα σμήνος από αποδημητικά πουλιά ξαφνικά, ανεξιχνίαστα άλλαξε κατεύθυνση και τράβηξε για το Βορά – οι σαύρες βγήκαν από τις τρύπες τους...
